Stage in coronatijden, voor de tweede keer pech

We zouden het
vergeten in deze woelige omstandigheden, maar ook stagiairs ondervinden hinder
van de coronacrisis. Stages kunnen niet doorgaan zoals gepland of vinden plaats
in een andere vorm dan normaal. Daarom zetten we de stagiairs van comma, brand
strategists in de kijker met een mini blogserie.

In deel 3 is Thomas, student Handelswetenschappen Commercieel Beleid aan Universiteit Gent, aan de beurt. Een West-Vlaming in ‘erte en nieren’ vertelt op een ‘kluchtige’ manier zelf zijn ervaring in de vorm van deze blog.

Dag iedereen aan de andere kant van het scherm! Mijn naam is
Thomas, 24 winters ondertussen en afkomstig uit Vlamertinge, deelgemeente van
Ieper.

Ondertussen heb ik het al een aantal keer gehoord: ‘Thomas,
jij en stages, dat is toch iets speciaals he’. Wel, ik kan ze geen ongelijk
geven. 3 jaar geleden liep ik ook stage voor mijn studies KMO-management aan de
Arteveldehogeschool, toen mijn stagebedrijf halfweg mijn stage besloot om hun
activiteiten niet meer verder te zetten. Gelukkig kon ik mijn studies nog
succesvol afronden door elders mijn stage verder te zetten, maar het was toch
ook een spannende, maar zeker niet minder interessante ervaring. Dit jaar, halfweg
maart, na anderhalve week stage met een ‘normale gang’ van zaken, was er plots
de coronacrisis die ons land helemaal lam legde.

Normaal liep ik stage gedurende 11 weken en ging ik eindelijk
wat deftige professionele ervaringen opdoen, maar Elon Musk besliste daar met
de ontwikkeling van het 5G internet anders over. Haha mopje, al vind ik die
complottheorieën over hoe het coronavirus nu juist op onze aarde ontstaan is
best leuk om te volgen. Zoals ik dus zei, keek ik enorm uit naar de 11 weken
durende stage. Na 6 jaar op de banken en amper professionele ervaring
(na al een eerdere ‘speciale’ stage), had ik niet het gevoel helemaal klaar te
zijn voor de werkwereld. Dus daar kon een interessante en succesvolle stage
zeker een handje bij helpen! Nu zijn het slechts 5 weken, wat wel een verschil
is, al kan ik zeker niet klagen van mijn korttijdige stage hier bij comma!

Ik maak deel uit van een zeer interessant project met een
fantastisch product, dat me niet helemaal onbekend voorkomt, een biertje! Ook
niet zomaar een biertje, niets minder dan de unieke Bar Belge. Graag had ik deze
eerst eens kunnen proeven om me nog beter te kunnen inleven in mijn rol, maar
dat is er dus nog niet van gekomen door de huidige situatie. Daarnaast help ik
ook wat in de distributie voor het nieuw Satemwa theemerk TIYI. Deze twee toffe
producten vormen samen een leuke opdracht voor mij!

Ik kan mezelf ondertussen wel omschrijven als een rasechte
student, denk ik. Na 6 jaar op kot in Gent te hebben gezeten, ben ik nu
aangekomen aan mijn allerlaatste studentenjaar. Ik kan ook gerust meegeven dat
het wel genoeg geweest is na 6 jaar student te zijn ? ‘Tis nu keer tijd voor ebitje
serieuzere zoakn nje!’

Het stagiair zijn vanop afstand vind ik niet evident. Ook al
werd ik zeker goed ontvangen door Maxim en het comma team, de connectie met het
bedrijf en de producten die ik moet helpen ‘brand strategieën’ is toch een stuk
minder doordat ik het vanop afstand moet leren kennen. Ook ben ik normaal wel
een persoon die graag sociaal actief is, wat nu ook minder mogelijk is
momenteel. Zoals Maxim ook perfect kan beamen, verblijf ik op een locatie met
niet de meest perfecte internetverbinding, waardoor ik dan op de koop toe nog
af en toe eens wegval tijdens een uiterst belangrijke Teamsmeeting. Op zo’n
momenten ontstaat er dan wel eens wat gevloek tussen mijn anders zo
voorbeeldige West-Vlaamse praat.

Het is ondertussen ook een volledige andere levensstijl voor mij. Mijn normale hobby’s zoals Futsal (zaalvoetbal) en squash kan ik niet meer doen momenteel. Maar aangezien ik wel sport nodig heb om mezelf goed te voelen, los ik dat op met geregeld te gaan lopen en sinds kort ook wat te gaan fietsen. Van mijn andere grote hobby, pilsjes drinken met de vrienden op café (of niet op café), komt vanzelfsprekend ook niet meteen iets van in huis. Het grote voordeel is nu wel dat ik al volmondig Spaans kan door het overmatig kijken van Spaanse series als Casa de Papel op Netflix. Ook zijn mijn kookskills er zeker niet op achteruit gegaan, integendeel! Sergio Herman is er niets bij, vindt mijn mama ?.

Ziezo, dit was mijn verhaal over stages die mij niet gegund zijn. Maar al bij al ben ik tevreden met deze belevenis, een specialleke alweer, maar dat hoort bij mij zeker? Hopelijk ben ik na deze 5 korte maar krachtige weken volledig klaargestoomd voor het échte werkleven!

Groetjes,

Thomas

Wilt u graag uw stageverhaal delen? Laat het ons gerust weten. Misschien hebben wij wel nog een plekje voor u om uw in het water gevallen stage in te halen. Zien wij u binnenkort zonder pech?